اسکلت بتنی یا در واقع همان سازه بتنی می تواند در ساخت بسیاری از ساختمان ها مورد استفاده قرار گیرد به خصوص این روزها در بسیاری از پروژه های ساختمانی مدرن هم از اسکلت بتنی ساختمان بهره گرفته می شود. از این سازه بتنی می توان در پله ها ، ستون، فونداسیون و انواع مکان ها دیگر استفاده کرد. بهتر است بدانید برای ساخت یک سازه بتنی عموما از بتن آرمه استفاده می کنند.
بتن آرمه از سیمان، شن، ماسه و فولاد-میلگرد ساده و یا آجدار تشکیل شده است. در واقع در صورتی که از بتن آرمه در تیرهای اصلی، ستون ها و پی استفاده گردد، سازه بتنی محسوب می شود. اگر با این مقاله همراه ما باشید متوجه می‌شوید که فواید و معایب اسکلت بتنی چیست؟ و چه مراحلی برای اجرای یک سازه بتنی در ساخت ساختمان باید طی شود؟
هدف از طراحی سازه های بتنی :
در حالت کلی می توانیم بگوییم که طراحی یک سازه با هدف بالا بردن ایمنی و افزایش مقاومت آن در برابر فروریختگی، همچنین بهره‌بری از مناسب ترین عملکرد هنگام اجرای پروژه، انجام می گردد.اگر به طور دقیق مقاومت یک سازه قابل حدس بود و در صورتی که بار وارد شده بر سازه هنگام اجرای پروژه قابل تخمین بود، می‌توانستیم مقدار بارهای وارده را تنها با ایجاد ظرفیت باربری با مقدار کمی بیشتر از مقدار بارهایی که ممکن است به سازه وارد شود محسابه نموده و برای تامین ایمنی از آن استفاده نماییم ،اما خطاهای احتمالی چه در مرحله ساخت و چه در مرحله طراحی و آنالیز و دیگر عوامل ،نامشخص می باشند، لذا همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا نتوانیم به طور دقیق بارهای وارده بر سازه و اثرات داخلی آن را محاسبه کنیم.
با توجه به موارد گفته شده می دانیم که انتخاب یک حاشیه امن و مناسب ،دشوار و غیر قابل تضمین می باشد. به همین منظور طراحی سازه‌های بتنی روش مناسبی محسوب می شود که به سه حالت قابل اجرا خواهد بود؛
- تنش مجاز
- مقاومت کلی و نهایی
- روش طراحی بر مبنای ظرفیت باربری (حالات حدی)
در چه قسمت هایی از سازه، بتن مورد استفاده قرار می گیرد :
- تیر ستون
- تیرچه ها
- راه پله
- فنداسیون و پی
- سقف
- دیوارهای برشی
برای ساخت یک ساختمان با اسکلت بتنی باید مراحل خاصی طی شود، قبل از انتخاب این روش ساخت حتماً باید بدانید که مزایا و معایب اسکلت بتنی چیست؟ و مراحل ساخت آن به چه صورت اجرا می گردد؟ در ادامه همه مطالب لازمه را برایتان بازگو خواهیم کرد.
بطور عمده مقاوم سازی سازه های بتنی به سه طریق انجام می شود :
- کاهش بارهای وارده برسازه
- وصله کردن یا به عبارتی تقویت اعضای موجود
- اضافه کردن یک تعداد اعضای جدید
اسکلت های بتنی جزو رایج ترین انواع ساختمان های مدرن به حساب می آیند. این نوع ساختمان ها معمولاً شامل یک چهارچوب یا یک اسکلت بتنی می باشند. بخش های افقی سازه های بتنی شامل تیرها و بخش های عمودی آن شامل ستون ها هستند. این واقعیت وجود دارد که سازه های بتنی دارای عمر طراحی هستند بدین مفهوم که یک سازه بتنی برای عمری معین ،طراحی می گردد گرچه این عمر 50 یا 60 سال باشد. بتن با گذشت عمر دچار افت و خزش می شود که نهایتا باعث تأثیر منفی در عملکرد سازه هنگام وقوع زلزله می شود.
سازه بتن آرمه در واقع چهارچوبی است که از اجزای شدیداً به یکدیگر متصل تشکیل شده است. این نوع اتصالات با عنوان اتصالات لحظه ای شناخته می شوند. متداول ترین نوع پوشش کف در سازه های بتن آرمه را دال ها تشکیل می دهند. در بتن آرمه، دال به یک عضو سازه ای اطلاق می شود که ضخامت آن در مقایسه با دو بُعد دیگر آن کوچک است و برای انتقال بار در بام، کف های ساختمانی و پی ها مورد استفاده قرار می گیرد.
مراحل ساخت بنا با سیستم اسکلت بتنی چیست ؟
خاکبرداری و تسطیح
اجرای بتن مگر
قالب بندی فونداسیون ( پی)
آرماتور بندی فونداسیون و قرار دادن میلگرد های انتظار برای اجرای ستون ها
بتن ریزی فونداسیون
مراقبت از بتن ریخته شده تا 7 روز
باز کردن قالب های فونداسیون
آرماتور بندی ستونها و قراردادن میلگرد انتظار برای سقف ها ( تکرار این پروسه تا سقف آخر )
قالب بندی ستون ها ( تکرار این پروسه بعد از اجرای سقف ها تا سقف آخر)
بتن ریزی ستون ها ( تکرار این پروسه بعد از اجرای سقف ها تا سقف آخر)
قالب بندی سقف با استفاده از جک های حمایتی
آرماتور بندی تیر های افقی و در گیر کردن آرماتورهای انتظار ستون ها با آنها
نصب تیرچه های سقف و قراردادن سر و ته تیرچه ها در میلگردهای بافته شده ی تیرها ( آرماتوربندی راه پله نیز هم زمان با هر سقف در تراز طبقه انجام می شود.)
مزایای اسکلت بتنی
نکته: دقت کنید برخی از مزیت های ذکر شده ممکن است فقط در برخی از سازه های بتنی وجود داشته باشند ولی در کل به عنوان مزیت به شمار می آیند.بتن مقاومت فشاری قابل قبولی در مقایسه با بسیاری از مصالح ساختمانی دیگر دارد.تمامی اجزای تشکیل دهنده بتن ( به جز سیمان که البته آن هم در عصر حاضر به فراوانی یافت شده و در همه جا تولید می شود) به عنوان مصالح محلی و ارزان قیمت محسوب می گردند.
تقریباً در همه جا می توان آب، ماسه و شن را از فواصل نزدیک به محل بتن ریزی حمل کرد و یا به راحتی بتن آماده را با هر کیفیت و مشخصات مورد نظر خریداری نمود ؛ که این مسئله منجر به سهولت و رغبت بیشتر به بتن و ارزان تر تمام شدن آن می شود.
بتن را می توان به سهولت به هر شکل دلخواه درآورد. با ساختن قالب مناسب، تقریباً هرگونه مقطع سازه ای و شکل معماری را می توان از بتن آرمه تولید نمود. در مقابل، مقاطع فولادی در ابعاد مشخص و در کارخانه تولید می گردند و تولید مقاطع خاص از مصالح فولادی گاه مشکل و پر هزینه، و یا غیر ممکن خواهد بود.
بتن مقاومت بسیار خوبی در مقابل آتش دارد. یک ساختمان بتن آرمه می تواند ساعت ها در مقابل آتش سوزی مهیب مقاومت کند؛ بدون آن که فرو ریزد.این مسئله فرصت کافی برای مهار آتش و نیز تخلیه ساختمان از نفرات و اموال را فراهم می نماید. در مقابل یک ساختمان فولادی در برابر آتش سوزی ضعیف است و کاملا برعکس سازه بتنی می باشد.
بتن همچنین مقاومت خوبی در مقابل رطوبت و آب دارد. اگر آب در تماس با بتن، حاوی بعضی از یون ها از قبیل یون سولفات و یا یون کلرور نباشد، برای بتن و حتی میلگرد های موجود در بتن، مشکلی به وجود نمی آورد.اجزای بتن آرمه از صلبیت بالایی برخوردار می باشند. به همین علت معمولاً ساکنان یک ساختمان بتن آرمه در هنگام وزش شدید باد و یا تحرک زیاد همسایگان، لرزه ای را احساس نمی کنند و آرامش آن ها در هر صورتی برقرار خواهد بود.
اجزای بتنی در مقایسه با سازه ی فولادی به صورت ذاتی به محافظت و نگه داری کمتری نیاز دارند. به خصوص اگر بتن ریزی به صورت متراکم انجام گرفته باشد و در قسمت های در تماس با هوا ، بتن هوادار به کار رفته باشد، پس از شروع بهره برداری از سازه ی بتن آرمه تقریباً نیاز به مراقبت ویژه ای نخواهد بود.
بتن در مقایسه با سایر مصالح ساختمانی، عمر بهره دهی بسیار طولانی دارد. تحت شرایط مشخص، یک سازه ی بتن آرمه می تواند برای همیشه بدون کاهش در ظرفیت باربری مورد استفاده قرار گیرد. این مسئله مبتنی بر این واقعیت است که بتن در طول زمان نه تنها کاهش مقاومت ندارد، بلکه با گذشت طولانی زمان با تحکیم بیشتر سیمان هیدراته شده، افزایش مقاومت نیز خواهد داشت.با این وجود، تاثیر عوامل مخرب محیطی و یون های مهاجم امکان دارد دوام بتن را در طول زمان به مخاطره بیندازد.
بتن در بعضی از اجزای سازه ای نظیر پی ها، دیوارهای زیرزمین و شمع ها، به عنوان تنها گزینه اقتصادی محسوب می گردد.اجرای بتن و سازه ی بتن آرمه در مقایسه با سایر مصالح نظیر فولاد و یا حتی چوب، نیاز به نیروهای اجرایی و کارگران با مهارت بالا ندارد.شاید از مهمترین مزایای اسکلت های بتن آرمه می توان به نیاز تدریجی آن به سرمایه جهت ساخت اشاره نمود که باعث شده است در بین عامه سازندگان ساختمان بازخورد قابل توجهی داشته باشد.
معایب اسکلت بتنی
در کنار مزایایی که در بخش قبل به آن اشاره شد ، استفاده از اسکلت بتنی می تواند معایبی نیز به همراه داشته باشد که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- در مقایسه با سازه های فلزی، سازه های بتنی دارای وزن بالاتری می باشند.
- تحمل نیروی کششی در سازه های بتنی کم تر از سازه های فلزی است.
- میزان هدر رفت مصالح در ساخت اسکلت بتنی بیش تر می باشد.
- در سازه هایی که از اسکلت بتنی در ساخت آن ها استفاده شده است، نیاز به ساخت سقف کاذب است.
- در برخی موارد گفته می شود که سازه های بتنی دارای عمر طراحی می باشند. این بدان معناست که یک سازه بتنی برای مدت زمان معینی طراحی شده است. در طول زمان بتن دچار افت و خزش شده و همین امر باعث عملکرد منفی در عملکرد سازه در هنگام وقوع زلزله می باشد.
- سازه هایی که از اسکلت بتنی در ساخت آن ها استفاده شده است، به میزان زیادی گرما و سرما را از خارج به داخل ساختمان هدایت می کنند. از این رو برای صرفه جویی در مصرف انرژی باید از عایق بندی استفاده گردد.
- در صورت بروز هرگونه آسیب دیدگی، امکان ترمیم بافت آن ها دشوار است.
- در صورت بروز انفجار، اسکلت بتنی از تخریب پذیری بالایی برخوردار است.
انتخاب بین اسکلت بتنی و فلزی :
برای آن که روش درست و مناسب ساخت سازه را انتخاب کنید باید اطلاعات کافی در رابطه با هر روش را داشته باشید. مثلا اگر اسکلت بتنی را انتخاب می کنید باید بدانید که مزایا و معایب اسکلت بتنی چیست؟ مواردی که برای مقایسه این دو روش قابل بررسی می باشند به شرح زیر است:
- شرایط آب و هوایی
- محلی که قرار است پروژه اجرا گردد
- شرایط اجرای پروژه
- عوامل فنی
- مسائل اقتصادی
در مجموع باید بدانید که در نظر گرفتن شرایط اهمیت زیادی دارد و از آنجایی که روش ساخت اسکلت بتنی و فلزی با یکدیگر متفاوت است، باید تحقیقات زیادی در این باره صورت گرفته و از هر نظر ملاک ها مورد بررسی قرار گیرند. امیدواریم با مطالعه این مقاله در این سایت اطلاعات لازم را بدست آورده باشید.
عملیات صورت گرفته در اسکلت های بتنی :
بتن ریزی
قبل از بتنریزی باید کلیه آرماتورها با نقشه کنترل شود، مخصوصاً دقت شود که آرماتورها به هم دیگر با سیم آرماتوربندی بسته شده باشد و اگر جای فراموش شده باشد مجددا بسته شود. فاصله آرماتورها یکنواخت باشد زیرا اغلب اتفاق میافتد که در تیرهای اصلی که آرماتورها نزدیک همدیگر بسته میشود فاصله بین آرماتورها یکنواخت نباشد، بعضی ازآنها به هم چسبیده و بعضی با فاصله ازهم دیگر قرار میگیرند. این موضوع باعث میشود که بتن نتواند کلیه میلگردها را احاطه نموده و قطعه همگن و توپری به وجود بیاورد. باید محل بتنریزی عاری از خاک و مواد زائد باشد، اگر بین اتمام کارآرماتوربندی و بتن ریزی چند روز فاصله باشد حتماً میباید محل کار با دقت بیشتری بازدید شود.
تیرچه های سقف معمولاً در کارگاههای محلی تولید می شوند و با توجه به محاسبات مربوط به تیرچه ها و دتایلهای مخصوص سقف تیرچه بلوک شماره میلگردهای پائینی و بالای تیرچه مشخص شده است که باتوجه به طول تیرچه منظور شده اند . شماره میلگردهای پائینی بطور معمول ۱۴و۱۶ و … و شماره میلگرد بالایی که مونتاژ نامیده می شود کمتر از میلگردهای پائینی است که بعنوان میلگرد حرارتی هم عمل می کند .
نحوه اجرا
ابتدا قالب بندی تیرها که معمولاً قالب تخته ای است انجام می شود و عرض قالبها از عرض تیر بیشتر است و در قسمتهایی که قرار است تیرچه ها به تیرها متصل شوند تخته هایی به عرض حدود ۱۰ – ۵ سانتی متر بر حسب ضخامت تیر قرار می دهند تا تیرچه ها هنگام اتصال به تیر روی میلگردهای طولی قرار نگیرند و بر آنها بار منفرد وارد نکنند . دور از اینکه در فاصله بین تیرها قرارگرفتند توسط بلوک فاصله دوطرف تیرچه تنظیم می گردد و بعد از آن شمع بندی زیر تیرچه شروع می شو دکه یطور متوسط از هر ۱۵ – ۱ متر ، یک ردیف شمع برای تیرچه های سقف در نظر گرفته می شود .
ویبره کردن بتن
معمولاً درتیرها ودالها بتن را با دستگاه ویبراتور، متراکم می نمایند ویبراتور دستگاهی است که به شیلنگ بلندی ختم شده واین شیلنگ بوسیله موتور برقی ویا بنزینی مرتعش میشود که با قراردادن این شیلنگ در داخل بتن آن را مرتعش نموده و باعث هدایت آن به تمام گوشه های قالب میشوند با توجه به اینکه ویبره کردن بتن مخصوصاً در دالها و تیرهای اصلی لازم میباشد ولی باید متوجه بود که ویبره کردن بتن بیش از اندازه باعث میشود که دانههای ریزتر و دوغاب سیمان بالا آمده ودانههای درشتتر به ته قالب هدایت بشود که این خود باعث مجزا شدن اجزاء بتن گردیده و موجب ضعف قطعه ریخته شده خواهد شد. بهتر است که درضمن ویبره کردن بتن بوسیله ضربه زدن به بدنه قالب و یا کوبیدن خود بتن آنرا بخوبی متراکم نموده و نقاط تجمع هوا و فضاهای خالی را به خوبی پر نماییم.
درموقع ویبره کردن بتن شیلنگ ویبراتور باید حتیالمقدور دروضع قائم نگه داشته شود و درامتداد محورش جابه جا گردیده وخیلی آرام درحال کارکردن از بتن بیرون کشیده شود. اگر بتن را ویبره مینماییم باید زمانی که شیلنگ ویبراتور داخل بتن قرارمیگیرد به دفعات بوده وهربار ازیک دقیقه تجاوز نکند وبعداز یک دقیقه باید آنرا دربتن جابجا نماییم .
آرماتوربندی
آرماتوربندی از حساترین و با دقت ترین قسمتهای ساختمان بتنی میباشد زیرا کلیه نیروهای کششی در ساختمان بوسیله میلگردها تحمل میشود بدین لحاظ دراجرا آرماتوربندی ساختمانهای بتنی باید نهایت دقت به عمل آید.
خمکردن آرماتور :
آرماتورهای تا قطر ۱۲ میلی متر را می‌توان با دست خم نمود ولی آرماتورهای بزرگتر از ۱۲ میلمتر بهتر است با دستگاه مکانیکی مجهز به فلکه خم شود قطر فلکه خم، متناسب با قطر آرماتور بوده و باید به وسیله مهندس محاسب و مهندسی کارگاه تعیین گردد.
وصله کردن آرماتورها :
با توجه به اینکه طول میلگرد که به بازارها عرضه میشود ۱۲ متر است و دراغلب قسمتهای ساختمان ها مخصوصاً در شناژها میلگردهائی با طول بیشتر مورد نیاز میباشد و همین طور قطعات باقی مانده از شاخههای بلند که بالاخره باید مصرف شود. ناگریز از وصالی میلگردها هستیم، بهتر است دقت شود حتیالمقدور این وصالی به حداقل برسد یعنی درموقع برشکاری طوری اندازهها را هم جور کنیم که ریزش آرماتورها زیاد نباشد و درصورت اجبار محل مصرف آرماتورهای وصلهدار با نظر مهندسی ناظر در جائی باشد که تنشها درآن جا حداقل است و باید توجه شود که دریک مقطع کلیه آرماتورها وصالی شده نباشد.
قالب بندی
قالبهای که برای بتن ساخته میشود اغلب چوبی بوده ولی برای کارهای سری سازی از قالبهای فلزی نیز استفاده میشود.قالبها و داربست های زیر آن علاوه بر شکل دادن به بتن وزن آن را نیز تا زمان سخت شدن تحمل مینمایند. بدین لحاظ اگر دراجرای آن دقت کافی نشود ممکن است در موقع بتنریزی واژگون شده موجب خسارت شود. در ساختمانهای بزرگ برای قالببندی نیز باید محاسبه انجام گرفته و نقشه اجرایی تهیه گردد ولی درساختمانهای کوچک به علت کمی حجم بتن احتیاج به محاسبه وتهیه نقشه برای قالب بندی وداربست آن ندارد.
شکل قطعات بتنی با اندازه آنها که باید ریخته شود باید به وسیله قالب تهیه شود. تخته و چوبی که برای قالببندی مصرف میشود باید کاملاً خشک بوده و در برابر رطوبت تغییر شکل ندهد زیرا تغییر شکل قالب موجب تغییر شکل بتن گشته و در شکل تیرها و ستونها و همچنین ممانهای وارده برآنها موثر میباشد. در ایران معمولاً از تختهای که به نام چوب روسی معروف میباشد برای قالببندی استفاده مینمایند.
انواع قالب
۱- قالببندی پیها
درساختمانهای کوچک که معمولاً برای قالببندی پیها از آجر استفاده میکنند. بدین طریق که بعد از خاکبرداری و تعیین محورها اندازه پیها را با آجر چیده و بعد آجرچینی قالب شناژها را نیز به آن متصل مینمایند.مشکل اساسی دراین نوع قالب بندی آن است که آجر، آب بتنی مجاور خودرا مکیده و آنرا خشک نموده و فعل وانفعالات شیمیایی را درآن متوقف مینماید و در نتیجه حداقل به ضخامت ۵ سانتیمتر بتن مجاور خود را فاسد میکند برای جلوگیری از این کار بهتر است که رویه آجر با یک ورقه نایلون پوشانیده شود تا آجر و بتن مستقیماً درتماس نباشند. مزیت دیگر این ورقه نایلون آن ا ست که بعد از سخت شدن بتن آجرها به راحتی از قالب جداشده و میتواند درمحل های دیگر مورد استفاده قرارگیرد.
۲- قالب بندی ستونها
اغلب ستونها بصورت چهارضلعی (مربع یا مستطیل) میباشد گاهی نیز ممکن است آرشیتکت ساختمان از نظر زیبائی مقاطع دیگری را از جمله دایره – بیضی و غیره پیشنهاد نماید برای قالب بندی ستونها ابتدا ابعاد ستون را از روی نقشه تعیین نموده و دو ضلع قالب را به همان میزان از تختههای مناسب بریده و به چوبهای چهارتراش که به آن” پشت بند” میگویند میخ مینمایند.
درمورد ستونها معمولاً به محض آن که بتن حالت روانی خود را از دست بدهد و بتواند شکل هندسی خود را حفظ کند قالب آن را باز میکنند و این درحدود ۴۸ ساعت بعد از بتنریزی میباشد درمواقع بازکردن قالب باید توجه شود که قالب را با احتیاط طوری از بتن جدا نمایند که گوشههای تیز ستون خراب نشود برای جلوگیری از این کار بهتر است درگوشههای قالب فتیلههائی مثلثی شکل نصب نمایند تا در داخل قالب پختی کوچکی ایجاد گردد تا بتن ریخته شده درقالب تیز گوشه نبوده و درنتیجه شکننده نباشد. قالب ستون باید حتماً بعد از۴۸ ساعت باز شود زیرا در غیراین صورت آب دادن به بتن به راحتی میسر نیست و ممکن است بتن خشک شده و به سوزد.
۳-قالببندی تیرهای اصلی
دراغلب موارد بتن تیرهای اصلی و سقف یک پارچه ریخته است وآرماتورهای سقف و تیرهای اصلی به یکدیگر متصل میباشد. اگر ضخامت تیرهای اصلی از سقف بیشتر باشد گاهی این تفاوت ضخامت را از پائین منظور نموده و آنگاه آنرا با سقف کاذب اصلاح مینمایند وگاهی نیز این تفاوت ضخامت را از بالا منظور نموده برای هم سطح کردن کف و فرش نمودن اطاقها این اختلاف ارتفاع را با بتن سبک پر مینمایند.
درمورد اول قالب تیرهای اصلی از دوقسمت تشکیل میشود که این دو قسمت عبارتند از کف قالب وگونههای چپ و راست قالب ازپائین ولی اگر ضخامت تیرهای اصلی و سقف مساوی باشد و یا اختلاف ضخامت در بالا منظور شود در نتیجه قالب تیرهای اصلی فقط احتیاج به کف دارد.
۴- قالب بندی سقف
درمورد سقف ساختمانهای بتنی آنچه که درایران معمول است اغلب تیرچه بلوک میباشد. گاهی نیز از دال بتنی پیش ساخته و یا بتن شده در محل استفاده مینمایند درمورد دال بتنی پیش ساخته احتیاج به قالب بندی نیست زیرا کارخانه سازنده با توجه به دهانه و بارهای مرده و زنده دالهای مورد لزوم را به عرض حدود یک متر ریخته و با جرثقیل در محل روی تیرهای اصلی که قبلاً ریخته شده و کاملا سخت گردیده است قرارمیدهد ولی درمورد سقفهای بتنی ریخته شده درمحل و سقفهای تیرچه بلوک برای هرکدام احتیاج به قالب بندی مخصوصی میباشد برای سقفهای بتنی که احتیاج به قالب بندی مفصلتر و محکمتر دارد معمولا ازبه هم میخ کردن تختهها و تشکیل صفحهای به ابعاد مورد نیاز استفاده میکنند که این تختهها را روی داربستهای چوبی قرارداده آنگاه شبکههای فلزی (آرماتوربندی) را روی آن قرار می‌دهند وبتنریزی مینمایند.برای تنظیم قالب بندی وسهولت درقالب برداری ازگوه استفاده مینمایند. گوه قطعه چوبی یا سطح شیبدار است که درقالب بندی ساختمانهای بتنی برای رگلاژ سقف زیر تیرهای چوبی قرار می‌دهند.
بازکردن قالب
اصولاً قالب برداری از ساختمانهای بتنی وقتی باید انجام شود که اجزاء بتنی به توانند وزن خود را تحمل نمایند برای ستونها و گونه تیرها هم این قدر که قطعه به تواند شکل هندسی خود را حفظ کند می‌توان از قطعه قالب برداری کرد ولی باید دقت شود که در مورد قالب برداری به گوشه آنها آسیب نرسد زیرا به علت سست بودن بتن تازه دراثر کوچکترین ضربه گوشه آنها خواهد ریخت ولی درمورد تیرها و سقفها حداقل ۲ الی ۴ هفته بعد از بتن ریزی باید قالب برداشته شود دراین مدت هرقدر هوا سردتر باشد قالبهای باید دیرتر برداشته شود.
همان‌طور که در این مطلب توضیح دادیم، هرکدام از دو اسکلت فلزی و بتنی مزایا و معایب خاص خود را دارند. بنابر موقعیت جغرافیایی، اولویت‌ها و میزان هزینه می‌توان یکی از این دو نوع اسکلت را برای سازه انتخاب کرد. البته باید برای چنین انتخابی حتما نظر مهندسان و متخصصان این حوزه را جویا شد و از آنها مشاوره گرفت؛ چرا که چنین متخصصانی با در نظر گرفتن تمامی جوانب بهترین انتخاب را پیش روی‌تان خواهند گذاشت .امیدواریم با مطالعه این مقاله در این سایت اطلاعات لازم را بدست آورده باشید.
